دوره 3، شماره 2 - ( 1397 )                   جلد 3 شماره 2 صفحات 115-106 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


استادیار، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی جندی شاپور، اهواز، ایران
چکیده:   (2091 مشاهده)
زمینه و هدف: تأخیر در ترخیص به‌موقع بیمار، می تواند بر کارایی تخت‌ها، نتایج درمان و شاخص‌های بیمارستانی تأثیر گذار باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین علل تأخیر در ترخیص بیماران بیمارستان‌های آموزشی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی اهواز از دیدگاه پزشکان و پرستاران در سال 1395 بود.
روش پژوهش: پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی و مقطعی بود. جامعه این پژوهش کلیه پزشکان متخصص و پرستاران شاغل در 3 بیمارستان‌آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اهواز بودند. تعداد 90 پزشک متخصص و 275 پرستار به ‌طور تصادفی از بیمارستان‌های مورد نظر انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گرد آوری شدند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و شاخصهای آمار توصیفی مانند میانگین و انحراف معیار و آزمونهای تحلیلی شامل t مستقل و آنالیز واریانس 2 طرفه گزارش و تحلیل شدند.
یافته‌ها: بر اساس نتایج مطالعه از دیدگاه پزشکان و پرستاران در بیمارستان الف و ب "عدم استطاعت مالی بیمار جهت تسویه حساب" به‌ترتیب با امتیاز 0/95 ± 3/29 و 1/70 ± 3/36 مهمترین دلیل تأخیر در ترخیص بود. اما در بیمارستان ج "تأخیر در ثبت و ارسال اطلاعات توسط بخش درمانی" با امتیاز 0/71 ± 3/87 مهمترین دلیل تأخیر در ترخیص از دیدگاه پزشکان و پرستاران مورد مطالعه ذکر شد (0/05p < ). از دیدگاه پرستاران عدم استطاعت مالی بیمار برای تسویه حساب (1/41 ± 3/24) و از دیدگاه پزشکان تأخیر در ارسال تسویه حساب توسط داروخانه و آزمایشگاه (0/70 ± 3/15) مهمترین دلایل تأخیر در ترخیص بیماران بودند.
نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه حاضر، تدوین مکانیسم‌های حمایتی برای بیماران، توسعه بیمه و نظارت بر عملکرد بهینه واحدهای بیمارستان می تواند باعث کاهش تاخیر در ترخیص به موقع بیماران شود چرا که تاخیر در ترخیص می تواند منجر به افزایش نارضایتی بیماران، کاهش کارایی تخت‌های بیمارستان و نقص در شاخص‌های بیمارستانی شود.
متن کامل [PDF 733 kb]   (1530 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/3/1 | انتشار: 1397/6/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.