دوره 3، شماره 1 - ( 1397 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 16-5 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (3883 مشاهده)
زمینه و هدف: یک جامعه زمانی پایدار خواهد بود که نیازهای اساسی تمام شهروندان آن برآورده شود. از طرفی جمعیت رو به افزایش نواحی شهری، تقاضا نسبت به خدمات عمومی مخصوصاً خدمات درمانی را افزایش داده است. امروزه موضوع عدالت فضایی مفهومی است که سطح و میزان دسترسی ساکنین به خدمات را بر مبنای آن محاسبه می کنند. تحقیق حاضر با هدف تحلیل میزان تحقق عدالت فضایی در دسترسی به مراکز خدمات درمانی منطقه 7 شهر تهران بر مبنای معیار نیاز صورت گرفته است.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع کاربردی است و از نظر مکانی منطقه 7 شهر تهران را شامل می شود. به منظور سنجش الگوی توزیع مراکز درمانی از روش نزدیکترین فاصله همسایگی و همچنین از معیار نیاز (گروههای سنی مستعد استفاده از خدمات درمانی، ضریب بیکاری و تراکم جمعیت) به منظور محاسبه دسترسی به خدمات استفاده شده است. این تحقیق بر پایه پایگاه داده مکانی و نرم افزار 10.2.2 Arc Gis صورت پذیرفته است.
یافتهها: نتایج حاصله نشان داد، میزان دسترسی به خدمات درمانی از نظر فاصله بلوکهای ساختمانی و همچنین جمعیت تحت پوشش کاملاً متفاوت است و تنها 9 درصد جمعیت منطقه در فاصله استاندارد از بیمارستانها و 25 درصد در فاصله استاندارد از درمانگاهها قرار گرفتهاند. نسبت میانگین نزدیکترین همسایگی به ترتیب در الگوی پراکنش فضایی بیمارستانها، درمانگاهها و داروخانهها 0/95، 1/15 و 1/34 محاسبه شد که نشان داد، بیمارستانها و درمانگاهها دارای الگوی تصادفی و داروخانهها دارای الگوی پراکنده (منظم) هستند. اما در خصوص توزیع داروخانهها که شرایط به ظاهر مناسبتر است، نتایج نشان داد زمانی که در سنجش عدالت فضایی، معیار نیاز دخالت داده می شود، از کل جمعیت تنها حدود 13 درصد کاملاً برخوردار و 39 درصد از لحاظ دسترسی به داروخانهها غیر برخوردار هستند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان از طریق ایجاد مراکز ارائه مراقبتهای سلامت و همچنین ارائه مجوز جهت تأسیس داروخانه به ترتیب در مناطق نابرخوردار و کمتر برخوردار دسترسی جمعیت منطقه مورد مطالعه به خدمات درمانی را عادلانه تر کرد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع کاربردی است و از نظر مکانی منطقه 7 شهر تهران را شامل می شود. به منظور سنجش الگوی توزیع مراکز درمانی از روش نزدیکترین فاصله همسایگی و همچنین از معیار نیاز (گروههای سنی مستعد استفاده از خدمات درمانی، ضریب بیکاری و تراکم جمعیت) به منظور محاسبه دسترسی به خدمات استفاده شده است. این تحقیق بر پایه پایگاه داده مکانی و نرم افزار 10.2.2 Arc Gis صورت پذیرفته است.
یافتهها: نتایج حاصله نشان داد، میزان دسترسی به خدمات درمانی از نظر فاصله بلوکهای ساختمانی و همچنین جمعیت تحت پوشش کاملاً متفاوت است و تنها 9 درصد جمعیت منطقه در فاصله استاندارد از بیمارستانها و 25 درصد در فاصله استاندارد از درمانگاهها قرار گرفتهاند. نسبت میانگین نزدیکترین همسایگی به ترتیب در الگوی پراکنش فضایی بیمارستانها، درمانگاهها و داروخانهها 0/95، 1/15 و 1/34 محاسبه شد که نشان داد، بیمارستانها و درمانگاهها دارای الگوی تصادفی و داروخانهها دارای الگوی پراکنده (منظم) هستند. اما در خصوص توزیع داروخانهها که شرایط به ظاهر مناسبتر است، نتایج نشان داد زمانی که در سنجش عدالت فضایی، معیار نیاز دخالت داده می شود، از کل جمعیت تنها حدود 13 درصد کاملاً برخوردار و 39 درصد از لحاظ دسترسی به داروخانهها غیر برخوردار هستند.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش می توان از طریق ایجاد مراکز ارائه مراقبتهای سلامت و همچنین ارائه مجوز جهت تأسیس داروخانه به ترتیب در مناطق نابرخوردار و کمتر برخوردار دسترسی جمعیت منطقه مورد مطالعه به خدمات درمانی را عادلانه تر کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |