دوره 3، شماره 2 - ( 1397 )
جلد 3 شماره 2 صفحات 143-135 |
برگشت به فهرست نسخه ها
میلاد شفیعی 
، فاطمه دهقانپور ، راحله اکبری ، محمد رضا کمالی اردکانی ، نجمه باقیان* ، عارفه دهقانی تفتی
، فاطمه دهقانپور ، راحله اکبری ، محمد رضا کمالی اردکانی ، نجمه باقیان* ، عارفه دهقانی تفتی
دانشجوی دکتری مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، تهران، ایران
چکیده: (3496 مشاهده)
زمینه و هدف: انگیزه پیشرفت، میل یا اشتیاق برای کسب موفقیت می باشد که عوامل زیادی بر آن تأثیرگذار است؛ مدیریت زمان به‌عنوان یکی از عوامل اثرگذار بر پیشرفت تحصیلی ضرورتی اجتناب ناپذیر است. این مطالعه باهدف بررسی ارتباط مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شده است.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع تحلیلی است و به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۵ بر روی 140 نفر از دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مدیریت زمان ترومن و هارتلی (14 سؤال) و انگیزه پیشرفت تحصیلی والراند (28 گویه) استفاده شد. پایایی پرسشنامه مدیریت زمان با آلفای کرونباخ، 0/72 گزارش گردید و روایی این پرسشنامه نیز از طریق تحلیل عاملی تأیید گردید. جهت روان سنجی پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی تمام مراحل روایی صوری (کیفی و کمی)، روایی محتوا (کیفی و کمی) انجام شد. پایایی پرسشنامه نیز به روش باز آزمایی با محاسبه آلفای کرونباخ (0/88 = α) و 2 نیمه کردن (0/73 = α) تأیید گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزارSPSS 18 و از طریق آزمون‌های آماری توصیفی (درصد، میانگین، انحراف معیار) و آزمون‌های استنباطی t مستقل، آنووا و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافته‌ها: براساس نتایج، بین متغیر انگیزه پیشرفت و مدیریت زمان همبستگی مثبت (0/1 = r) و معنی دار (0/03 = p) مشاهده گردید. همچنین بین مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت با هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی دانشجویان رابطه معنی داری مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: باتوجه به رابطه معنی دار بین مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت تحصیلی، سرمایه گذاری برای آموزش نحوه مدیریت زمان و تقویت انگیزه پیشرفت در دانشجویان، می تواند در پیشرفت تحصیلی آن‌ها مؤثر باشد و در آموزش دانشجویان به این عوامل باید تأکید بیشتری گردد.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع تحلیلی است و به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۵ بر روی 140 نفر از دانشجویان دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شده بودند، انجام گرفت. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های مدیریت زمان ترومن و هارتلی (14 سؤال) و انگیزه پیشرفت تحصیلی والراند (28 گویه) استفاده شد. پایایی پرسشنامه مدیریت زمان با آلفای کرونباخ، 0/72 گزارش گردید و روایی این پرسشنامه نیز از طریق تحلیل عاملی تأیید گردید. جهت روان سنجی پرسشنامه انگیزه پیشرفت تحصیلی تمام مراحل روایی صوری (کیفی و کمی)، روایی محتوا (کیفی و کمی) انجام شد. پایایی پرسشنامه نیز به روش باز آزمایی با محاسبه آلفای کرونباخ (0/88 = α) و 2 نیمه کردن (0/73 = α) تأیید گردید. داده‌ها با استفاده از نرم افزارSPSS 18 و از طریق آزمون‌های آماری توصیفی (درصد، میانگین، انحراف معیار) و آزمون‌های استنباطی t مستقل، آنووا و ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.
یافته‌ها: براساس نتایج، بین متغیر انگیزه پیشرفت و مدیریت زمان همبستگی مثبت (0/1 = r) و معنی دار (0/03 = p) مشاهده گردید. همچنین بین مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت با هیچ یک از متغیرهای جمعیت شناختی دانشجویان رابطه معنی داری مشاهده نگردید.
نتیجه گیری: باتوجه به رابطه معنی دار بین مدیریت زمان و انگیزه پیشرفت تحصیلی، سرمایه گذاری برای آموزش نحوه مدیریت زمان و تقویت انگیزه پیشرفت در دانشجویان، می تواند در پیشرفت تحصیلی آن‌ها مؤثر باشد و در آموزش دانشجویان به این عوامل باید تأکید بیشتری گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |