دوره 7، شماره 2 - ( 1401 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 124-113 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشیار، پژوهشکده آینده پژوهی در سلامت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمان، کرمان، ایران ، mohsenbarooni@gmail.com
چکیده: (988 مشاهده)
زمینه و هدف: بیمارستان‌ها به عنوان مهمترین بخش اجرایی در سیستم‌های بهداشت و درمان در بحران کووید-19 با تقاضای ناگهانی مواجه شدند و منابع و تجهیزات بیمارستان را به‌منظور ارائه خدمات درمانی به بیماران کرونایی صرف نمودند، اما با توجه به اینکه ارائه خدمات، متمرکز بر بیماران کرونایی بود؛ کارایی بیمارستان‌ها طی این بحران مشخص نبود. هدف از پژوهش حاضر بررسی کارایی فنی بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد و همچنین واحدهای تصویربرداری به عنوان مهمترین بخش تشخیصی در بحران کووید-19 بود.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات کمی و گذشته نگر بود و کارایی فنی 6 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد را بررسی نمود. علاوه بر این کارایی فنی واحدهای تصویربرداری (سی تی اسکن، رادیولوژی و سونوگرافی) نیز در بیمارستان‌های مورد مطالعه بررسی شد. کارایی فنی براساس داده‌‌ها و ستانده‌‌های متفاوت طی بحران کووید-19 به صورت تعریف سناریوهای مختلف محاسبه و مقایسه شدند. مدل مورد استفاده در این پژوهش DEA چند مرحله ای بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل حداکثر سازی ستانده و بازدهی متغیر نسبت به مقیاس استفاده شد. داده‌های مربوطه برای دوره یکساله، از مهر ماه 1399 تا مهر ماه 1400 جمع آوری شد. کارایی فنی با استفاده از نرم افزار
Deap 2.1 محاسبه شد.
یافته‌ها: میانگین کارایی فنی بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کهگیلویه و بویراحمد در بحران کووید-19 0/80 و در حد قابل قبولی بود. میانگین کارایی واحدهای سی تی اسکن، سونوگرافی و رادیولوژی در بیمارستان‌های مورد مطالعه و براساس سناریوهای تعریف شده به‌ترتیب 0/44،0/67 و 0/40 بود که نشان می‌دهد واحد های سونوگرافی و رادیولوژی از کارایی فاصله دارند.
نتیجه گیری: بیمارستان‌های مورد مطالعه و همچنین واحدهای سی تی اسکن در بحران کووید-19 کارا بودند. بررسی بازدهی نسبت به مقیاس نشان داد تنها بالا بردن ظرفیت‌های بیمارستانی که ازجمله آن‌ها افزایش تعداد تخت و همچنین تعداد تجهیزات است منجر به افزایش کارایی نخواهد شد. توجه به نیازهای جامعه تحت پوشش و تامین منابع براساس آن می‌تواند منجر به کارایی فنی بیمارستان‌ها گردد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع مطالعات کمی و گذشته نگر بود و کارایی فنی 6 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کهکیلویه و بویراحمد را بررسی نمود. علاوه بر این کارایی فنی واحدهای تصویربرداری (سی تی اسکن، رادیولوژی و سونوگرافی) نیز در بیمارستان‌های مورد مطالعه بررسی شد. کارایی فنی براساس داده‌‌ها و ستانده‌‌های متفاوت طی بحران کووید-19 به صورت تعریف سناریوهای مختلف محاسبه و مقایسه شدند. مدل مورد استفاده در این پژوهش DEA چند مرحله ای بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدل حداکثر سازی ستانده و بازدهی متغیر نسبت به مقیاس استفاده شد. داده‌های مربوطه برای دوره یکساله، از مهر ماه 1399 تا مهر ماه 1400 جمع آوری شد. کارایی فنی با استفاده از نرم افزار
Deap 2.1 محاسبه شد.
یافته‌ها: میانگین کارایی فنی بیمارستان‌های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی کهگیلویه و بویراحمد در بحران کووید-19 0/80 و در حد قابل قبولی بود. میانگین کارایی واحدهای سی تی اسکن، سونوگرافی و رادیولوژی در بیمارستان‌های مورد مطالعه و براساس سناریوهای تعریف شده به‌ترتیب 0/44،0/67 و 0/40 بود که نشان می‌دهد واحد های سونوگرافی و رادیولوژی از کارایی فاصله دارند.
نتیجه گیری: بیمارستان‌های مورد مطالعه و همچنین واحدهای سی تی اسکن در بحران کووید-19 کارا بودند. بررسی بازدهی نسبت به مقیاس نشان داد تنها بالا بردن ظرفیت‌های بیمارستانی که ازجمله آن‌ها افزایش تعداد تخت و همچنین تعداد تجهیزات است منجر به افزایش کارایی نخواهد شد. توجه به نیازهای جامعه تحت پوشش و تامین منابع براساس آن می‌تواند منجر به کارایی فنی بیمارستان‌ها گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |