دوره 7، شماره 3 - ( 1401 )                   جلد 7 شماره 3 صفحات 259-248 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.YAZD.REC.1400.021


XML English Abstract Print


استادیار، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد، یزد، ایران ، Nooshin.yoshany@yahoo.com
چکیده:   (530 مشاهده)
زمینه و هدف: رتبه‌بندی استان‌ها از منظر دسترسی به خدمات بهداشت و درمان، امکان برنامه‌ریزی دقیق‌تر به‌منظور شناسایی پتانسیل‌ها و نقاط ضعف و تخصیص منصفانه بودجه‌های وزارت بهداشت و درمان را فراهم می‌نماید. لذا مطالعه حاضر باهدف رتبه‌بندی استان‌های کشور و نیز بررسی جایگاه استان یزد از منظر دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان انجام شد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر ازنظر هدف، از نوع کاربردی با ماهیت پیمایشی- توصیفی و ازنظر زمان مقطعی محسوب می‌شود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه استان‌های کشور است. داده‌های موردنیاز دسترسی به شاخص‌های بخش بهداشت و درمان بر اساس اطلاعات سالنامه‌ی آماری کشور در سال ۱۳۹۸ استخراج‌شده است. برای انجام بخش تحلیل از روش آنتروپی شانون و تاپسیس و نرم‌افزار­های Excel ۲۰۱۶ و TOPSIS ۲۰۱۶ استفاده شد.
یافتهها: روش وزن دهی آنتروپی نشان داد؛ شاخص آزمایشگاه تشخیص پزشکی و ژنتیک بالاترین وزن و مراکز توان‌بخشی کمترین وزن را به خود اختصاص داده­­اند. روش رتبه‌بندی تاپسیس نشان داد؛ استان یزد از منظر دسترسی به شاخص‌های بهداشت و درمان در جایگاه چهارم و استان‌های خراسان جنوبی و چهارمحال و بختیاری در رتبه‌های اول و دوم و استان آذربایجان غربی در رتبه آخر قرارگرفته‌اند.
نتیجه‌گیری: شاخص‌های آزمایشگاه تشخیص پزشکی و ژنتیک، داروساز، پزشک عمومی، مراکز اورژانس و تخت مؤسسات درمانی به ترتیب دارای بیشترین وزن‌ها و بیشترین تأثیر در رتبه‌بندی استان‌ها از منظر دسترسی به شاخص‌های بهداشت و درمان هستند. لذا به برنامه‌ریزان و مسئولان بخش بهداشت و درمان پیشنهاد می‌شود، جهت رشد رتبه‌بندی و کاهش نابرابری‌ها، اولویت‌ها را با توجه به میزان برخورداری استان‌های کشور از شاخص‌های ذکرشده تعیین نمایند.
متن کامل [PDF 459 kb]   (372 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (181 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1401/4/8 | انتشار: 1401/9/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.