دوره 9، شماره 2 - ( 1403 )                   جلد 9 شماره 2 صفحات 150-134 | برگشت به فهرست نسخه ها

Research code: 108448530511464395013162738821
Ethics code: 108448530511464395013162738821


XML English Abstract Print


استادیار، گروه مدیریت دولتی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران ، derakhshanmojgan7@gmail.com
چکیده:   (337 مشاهده)
زمینه و هدف: با توجه به‌ضرورت جذب، نگهداری و توسعه سرمایه‌های انسانی در نظام سلامت، فرآیند تحلیل‌گری منابع انسانی در این نظام از اهمیت بسیاری برخوردار است و در تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های مبتنی بر شواهد نیز نقش بسزایی دارد؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی تحلیل‌گری منابع انسانی در نظام سلامت بوده است.
روش پژوهش: این پژوهش به لحاظ هدف کاربردی است و با رویکرد کیفی مبتنی بر نظریه داده بنیاد، در سال 1402 از طریق مصاحبه نیمه ساختاریافته با 14 نفر از خبرگان و مدیران دانشگاه علوم پزشکی کرمان، به روش نمونه‌گیری هدفمند تا رسیدن به سطح اشباع نظری انجام گرفت. مصاحبه‌ها طی فرآیند، مقایسه مستمر شده و همچنین یادداشت‌برداری حین و بعد از انجام مصاحبه‌ها انجام شد. سپس داده‌های جمع‌آوری‌شده حاصل از هر مصاحبه نیز با استفاده از کدگذاری باز، محوری و گزینشی با کمک نرم‌افزار MaxQDA 20 تجزیه‌وتحلیل شدند که با دسته‌بندی کدهای باز، مقوله‌های محوری مشخص شدند و در مرحله آخر با مشخص شدن ارتباط بین مقوله‌های محوری، کدگذاری انتخابی نیز انجام گردید. همچنین اعتبار و قابلیت اعتماد یافته‌ها بر مبنای معیارهای چهارگانه باورپذیری، اطمینان‌پذیری، تأیید پذیری و انتقال‌پذیری، بررسی و تأیید شد.
یافته‌ها: در شناسایی کدها و مقوله‌های تحلیل‌گری منابع انسانی 370 کدباز، 61 مقوله فرعی و 24 مقوله اصلی حاصل شدند که درنهایت در 6 محور اصلی شامل پدیده مرکزی، شرایط علی، زمینه‌ای، مداخله‌گر، راهبردها و پیامدها موردبررسی قرار گرفتند.
نتیجه‌گیری: پیشنهاد می‌شود با هدف توسعه و تعالی فرآیند تحلیل‌گری منابع انسانی در نظام سلامت، به الگوی استخراج‌شده و ابعاد و مؤلفه‌های آن به‌ویژه شرایط علی، شرایط زمینه‌ای و راهبردهای شناسایی شده توجه گردد.
متن کامل [PDF 1196 kb]   (176 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (123 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1403/2/25 | انتشار: 1403/6/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.