زمینه و هدف: جوّ سازمانی مجموعه ویژگی‌هایی است که یک سازمان را توصیف می‌کند، آن‌را از دیگر سازمان‌ها متمایز می‌سازد و رفتار افراد در سازمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. سلامت سازمانی نیز به توانایی سازمان در حفظ بقا و سازش با محیط و بهبود وضعیت سازمان اشاره دارد. ازاین‌رو، پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان پیش‌بینی‌پذیری سلامت سازمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه توسط ابعاد جوّ سازمانی انجام شد.
روش پژوهش: مطالعه مقطعی حاضر درسال ۱۳۹۹ انجام‌شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان معاونت­های هشتگانه و حوزه ریاست دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به تعداد ۱۳۳۷ نفر بود که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران، ۲۹۹ نفر به­روش نمونه­گیری طبقه‌ای تصادفی به­عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها، از ۲ پرسشنامه استاندارد جوّ سازمانی هالپین و کرافت (۱۹۶۳) و سلامت سازمانی هوی و فدمن (۱۹۸۷) استفاده شد. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون­ ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه­وتحلیل قرار گرفت. به­­منظور تحلیل داده­ها از نرم­افزارهای SPSS _۲۲ و Smart PLS _۳ استفاده شد.
یافته­ها: میانگین نمره­ی متغیر جوّ سازمانی (۱۳/۰۰۶ ± ۱۰۱/۹) دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سطح متوسط به بالا و میانگین نمره­ی متغیر سلامت سازمانی (۱۸/۵۱ ± ۱۳۱/۴) دانشگاه در سطح معمولی قرار داشت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که کلیه مؤلفه­های جوّ سازمانی به­جز روحیه­گروهی، ارتباط مثبت و معنی‌داری با سلامت سازمانی داشتند (۰/۵۶ r = و ۰/۰۱p <). افزون ­بر این، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر جوّ سازمانی ۵۶/۰ از واریانس ایجادشده در متغیر سلامت سازمانی را پیش­بینی و تبیین می­کند (۰/۰۵ > p).
نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که بین جوّ سازمانی و سلامت سازمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه رابطه­ی مثبت و معنی‌دار وجود دارد؛ بنابراین بهبود و ارتقاء ابعاد جوّ سازمانی مثبت منجر به بهبود وضعیت سلامت سازمانی خواهد شد.