دوره 8، شماره 1 - ( 1402 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 76-60 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 990357
Ethics code: IR.KUMS.REC.1398.984
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pazhouhan A, Safari Y, Naderi N. Evaluating the Predictability of Organizational Health by the Eight Dimensions of Organizational Climate; A Case of Study: Kermanshah University of Medical Sciences. Manage Strat Health Syst 2023; 8 (1) :60-76
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-618-fa.html
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-618-fa.html
پژوهان ایوب، صفری یحیی، نادری نادر. ارزیابی میزان پیش‌بینی‌پذیری سلامت سازمانی توسط ابعاد ﻫﺸﺘﮕﺎﻧﻪ جوّ سازمانی؛ مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه. راهبردهای مدیریت در نظام سلامت. 1402; 8 (1) :60-76
استادیار، گروه مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران ، pazhouhan@pnu.ac.ir
چکیده: (458 مشاهده)
زمینه و هدف: جوّ سازمانی مجموعه ویژگی‌هایی است که یک سازمان را توصیف میکند، آن‌را از دیگر سازمان‌ها متمایز می‌سازد و رفتار افراد در سازمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. سلامت سازمانی نیز به توانایی سازمان در حفظ بقا و سازش با محیط و بهبود وضعیت سازمان اشاره دارد. ازاین‌رو، پژوهش حاضر باهدف تعیین میزان پیش‌بینی‌پذیری سلامت سازمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه توسط ابعاد جوّ سازمانی انجام شد.
روش پژوهش: مطالعه مقطعی حاضر درسال ۱۳۹۹ انجام‌شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان معاونتهای هشتگانه و حوزه ریاست دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به تعداد ۱۳۳۷ نفر بود که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران، ۲۹۹ نفر بهروش نمونهگیری طبقه‌ای تصادفی بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها، از ۲ پرسشنامه استاندارد جوّ سازمانی هالپین و کرافت (۱۹۶۳) و سلامت سازمانی هوی و فدمن (۱۹۸۷) استفاده شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. بهمنظور تحلیل دادهها از نرمافزارهای SPSS ۲۲ و Smart PLS ۳ استفاده شد.
یافتهها: میانگین نمرهی متغیر جوّ سازمانی (۱۳/۰۰۶ ± ۱۰۱/۹) دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سطح متوسط به بالا و میانگین نمرهی متغیر سلامت سازمانی (۱۸/۵۱ ± ۱۳۱/۴) دانشگاه در سطح معمولی قرار داشت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که کلیه مؤلفههای جوّ سازمانی بهجز روحیهگروهی، ارتباط مثبت و معنی‌داری با سلامت سازمانی داشتند (۰/۵۶ r = و ۰/۰۱p <). افزون بر این، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر جوّ سازمانی ۰/۵۶ از واریانس ایجادشده در متغیر سلامت سازمانی را پیشبینی و تبیین میکند (۰/۰۵ > p).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که بین جوّ سازمانی و سلامت سازمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه رابطهی مثبت و معنی‌دار وجود دارد؛ بنابراین بهبود و ارتقاء ابعاد جوّ سازمانی مثبت منجر به بهبود وضعیت سلامت سازمانی خواهد شد.
روش پژوهش: مطالعه مقطعی حاضر درسال ۱۳۹۹ انجام‌شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان معاونتهای هشتگانه و حوزه ریاست دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به تعداد ۱۳۳۷ نفر بود که از این تعداد با استفاده از فرمول کوکران، ۲۹۹ نفر بهروش نمونهگیری طبقه‌ای تصادفی بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای گردآوری دادهها، از ۲ پرسشنامه استاندارد جوّ سازمانی هالپین و کرافت (۱۹۶۳) و سلامت سازمانی هوی و فدمن (۱۹۸۷) استفاده شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون و مدل‌سازی معادلات ساختاری مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. بهمنظور تحلیل دادهها از نرمافزارهای SPSS ۲۲ و Smart PLS ۳ استفاده شد.
یافتهها: میانگین نمرهی متغیر جوّ سازمانی (۱۳/۰۰۶ ± ۱۰۱/۹) دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه در سطح متوسط به بالا و میانگین نمرهی متغیر سلامت سازمانی (۱۸/۵۱ ± ۱۳۱/۴) دانشگاه در سطح معمولی قرار داشت. نتایج حاصل از آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که کلیه مؤلفههای جوّ سازمانی بهجز روحیهگروهی، ارتباط مثبت و معنی‌داری با سلامت سازمانی داشتند (۰/۵۶ r = و ۰/۰۱p <). افزون بر این، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد متغیر جوّ سازمانی ۰/۵۶ از واریانس ایجادشده در متغیر سلامت سازمانی را پیشبینی و تبیین میکند (۰/۰۵ > p).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که بین جوّ سازمانی و سلامت سازمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه رابطهی مثبت و معنی‌دار وجود دارد؛ بنابراین بهبود و ارتقاء ابعاد جوّ سازمانی مثبت منجر به بهبود وضعیت سلامت سازمانی خواهد شد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
