دوره 5، شماره 1 - ( 1399 )
جلد 5 شماره 1 صفحات 22-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
shahraki M, ghaderi S. Estimating the Share and Elasticity of Substitution for Public and Private Health Expenditures in Iran. Manage Strat Health Syst 2020; 5 (1) :11-22
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-280-fa.html
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-280-fa.html
شهرکی مهدی، قادری سیمین. برآورد سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و
عمومی در ایران. راهبردهای مدیریت در نظام سلامت. 1399; 5 (1) :11-22
استادیار، گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت و علوم انسانی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران ، : shahraki.mehdi@gmail.com
چکیده: (2150 مشاهده)
زمینه و هدف: یکی از عواملی که میتواند تأثیر متفاوت مخارج سلامت خصوصی و عمومی را بر وضعیت سلامت و امید به زندگی بیان کند، نرخ جانشینی مخارج خصوصی و عمومی سلامت است؛ لذا هدف این مطالعه برآورد بازدهی نسبت به مقیاس، سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران است.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و کاربردی است که با استفاده از روش‌های حداقل مربعات خطی و غیرخطی، سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در سطح ملی را طی سالهای 17-2000 بررسی می‌کند. دادههای مطالعه از نوع سری زمانی سالانه است و از وب سایت بانک جهانی استخراج شدند. جهت تخمین مدل اقتصادی از نرم‌افزار Stata 14 استفاده شده است.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مدل‌های غیرخطی و خطی تابع سلامت ایران، کشش جانشینی مخارج سلامت عمومی و خصوصی به ترتیب برابر با 0/30 و 0/17 است. بازدهی نسبت به مقیاس در مدل‌های غیرخطی و خطی به ترتیب برابر با 0/07و 0/15 برآورد شد. سهم مخارج سلامت عمومی بر امید به زندگی در مدل غیرخطی 54 درصد، در مدل خطی برابر با 53 درصد و سهم مخارج سلامت خصوصی در این مدلها نیز به ترتیب برابر با 46 و 47 درصد برآورد شدند.
نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی و خصوصی در ایران جانشین ضعیف یکدیگر هستند و افزایش توأم این مخارج سلامت منجر به افزایش امید به زندگی در جامعه میشود. بازدهی کاهنده نسبت به مقیاس در افزایش مخارج سلامت عمومی و خصوصی بر امید به زندگی در ایران وجود دارد. همچنین سهم مخارج سلامت عمومی در افزایش امید به زندگی بیشتر از سهم مخارج سلامت خصوصی در ایران است.
روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و کاربردی است که با استفاده از روش‌های حداقل مربعات خطی و غیرخطی، سهم و کشش جانشینی مخارج سلامت خصوصی و عمومی در سطح ملی را طی سالهای 17-2000 بررسی می‌کند. دادههای مطالعه از نوع سری زمانی سالانه است و از وب سایت بانک جهانی استخراج شدند. جهت تخمین مدل اقتصادی از نرم‌افزار Stata 14 استفاده شده است.
یافته ها: نتایج نشان داد که در مدل‌های غیرخطی و خطی تابع سلامت ایران، کشش جانشینی مخارج سلامت عمومی و خصوصی به ترتیب برابر با 0/30 و 0/17 است. بازدهی نسبت به مقیاس در مدل‌های غیرخطی و خطی به ترتیب برابر با 0/07و 0/15 برآورد شد. سهم مخارج سلامت عمومی بر امید به زندگی در مدل غیرخطی 54 درصد، در مدل خطی برابر با 53 درصد و سهم مخارج سلامت خصوصی در این مدلها نیز به ترتیب برابر با 46 و 47 درصد برآورد شدند.
نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی و خصوصی در ایران جانشین ضعیف یکدیگر هستند و افزایش توأم این مخارج سلامت منجر به افزایش امید به زندگی در جامعه میشود. بازدهی کاهنده نسبت به مقیاس در افزایش مخارج سلامت عمومی و خصوصی بر امید به زندگی در ایران وجود دارد. همچنین سهم مخارج سلامت عمومی در افزایش امید به زندگی بیشتر از سهم مخارج سلامت خصوصی در ایران است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
