استادیار، گروه مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی، یزد، ایران
چکیده: (2322 مشاهده)
بعد از بیرون رفتن یهود «بنی نضیر» از «مدینه»، باغها و زمینهای کشاورزی و خانهها و قسمتی از اموال آنها در مدینه باقی ماند، جمعی از سران مسلمین خدمت رسول خدا(صلی الله علیه وآله) رسیدند و طبق آنچه از سنت عصر جاهلیت به خاطر داشتند، عرض کردند: برگزیدههای این غنیمت و یک چهارم آن را برگیر و بقیه را به ما واگذار تا در میان خود تقسیم کنیم! آیات فوق نازل شد و با صراحت گفت: چون برای این غنائم، جنگی نشده و مسلمانان زحمتی نکشیده اند تمام آن تعلق به رسول اللّه (رئیس حکومت اسلامی) دارد (و او هر گونه صلاح بداند تقسیم می کند و چنان که بعداً خواهیم دید، پیامبر(صلی الله علیه وآله) این اموال را در میان مهاجرین که دستهای آنها در سرزمین «مدینه» از مال دنیا تهی بود، و تعداد کمی از انصار، تقسیم کرد).
آیه شریفه فوق دال بر توزیع عادلانه امکانات می باشد که پیامبر اموال را بین فقرا و یتیمان و در راه ماندگان و نیازمندان تقسیم کند تا اموال، تنها میان ثروتمندان در گردش نباشد.
واژههای کلیدی: سوره،
حشر،
آیه ی 7
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1396/12/1 | انتشار: 1396/12/27