زمینه و هدف: کیفیت زندگی کاری و سلامت روان از جمله متغیرهای مهم اثرگذار بر عملکرد افراد در سازمان هاست. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین کیفیت زندگی کاری و سلامت روان کارکنان بالینی بیمارستان های منتخب آموزشی یزد بود.

 روش پژوهش: پژوهش حاضر، مطالعه ای تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال های 1395-1394 در 3 بیمارستان یزد انجام شد. در مجموع، تعداد 350 نفر از پرسنل بالینی بیمارستان های مورد مطالعه در پژوهش شرکت کردند. نمونه گیری به صورت طبقه ای- تصادفی انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه های کیفیت زندگی کاری والتون (1973) و سلامت روان گلدبرگ و هیلر (1979) جمع آوری و توسط نرم افزارهای AMUS و SPSS ₂₂ تحلیل شد.

یافته‌ها: کیفیت زندگی کاری با ضریب رگرسیونی 0/14 -  بر سلامت روان اثر می گذارد. در میان مولفه های آشکار سلامت روان و کیفیت زندگی کاری، به ترتیب اعتقاد به لزوم حاکمیت قانون با ضریب 1/90 و علائم افسردگی با ضریب 1/37، بیشترین تأثیر و ناسازگاری جسمی با ضریب 1/00 و کار معتبر و سودمند اجتماعی با ضریب 0/04، کمترین تأثیر را در اندازه گیری سلامت روان و کیفیت زندگی کاری دارند.             

نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، اصلاح کیفیت زندگی کاری می تواند منجر به سلامت روان بهتر شده و از این طریق عملکرد کارکنان را بهبود دهد.