زمینه و هدف: شرط لازم برای توسعه کار آفرینی، بررسی و شناخت دقیق وضعیت موجود کار آفرینی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی رفتار کار آفرینی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین و عوامل ساختاری مؤثر بر آن بود.
روش پژوهش: مطالعه حاضر، مطالعه ای تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال ۱۳۹۷ در بین ۲۷۰ هیأت علمی در ۵ دانشکده دانشگاه علوم پزشکی قزوین به روش سرشماری و با استفاده از پرسشنامه استاندارد ۳ بخشی شامل مشخصات جمعیت شناختی، رفتار کار آفرینی و عوامل ساختاری انجام شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از روش‌های آنووا و مدل رگرسیون خطی در نرم افزار Stata ۱۳ استفاده شد.
یافته ها: میانگین نمره گزارش شده در بین ۲۰۴ نفر اعضای هیأت علمی برای رفتار کار آفرینی و عناصر ساختاری در میان اعضای هیأت علمی به ترتیب ۰/۵۵ ± ۳/۷۶ و ۰/۸۹ ± ۲/۵۱ بود که نشان از وضعیت‌های مطلوب و متوسط برای کار آفرینی و عناصر ساختاری می باشد. دانشکده پزشکی دارای نمره بالاتر بود و با افزایش سن و کاهش سطح تحصیلات رفتار کارآفرینی افزایش می یابد (۰/۰۵ > p). در مدل نهایی، استراتژی سازمانی تأثیر معنی داری بر رفتار کارآفرینی نشان داد (۰/۰۵ > p).
نتیجه گیری: با توجه به تأثیر عوامل ساختاری بر رفتار کار آفرینی اعضای هیأت علمی، نیاز به توسعه زیر ساخت های مذکور از جمله استراتژی‌های سازمانی در دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی کشور به‌منظور تسهیل توسعه رفتار کار آفرینی در بین اعضای دانشگاهی به شدت احساس میشود.
