زمینه و هدف: خط‌مشی‌ها پس از تدوین و تصویب، برای اجرا به مدیران ابلاغ می گردند. گاهی در مرحله اجرا دستخوش تغییراتی می‌شوند که آن‌ها را از اهداف‌شان دور می‌سازد. هدف این پژوهش ارائه الگویی است که منجر به ارتقای کیفی مرحله اجرای سیاست‌های تدوین شده در نظام سلامت کشور گردد.
روش پژوهش: مطالعه کیفی حاضر در سال ۱۳۹۷ انجام گرفت. برای جمع آوری اطلاعات در مرحله اول از روش کتابخانه‌ای با ابزار فیش برداری و در مرحله دوم میدانی، از ابزار مصاحبه‌های اکتشافی استفاده شد. جامعه مورد مطالعه شامل مدیران عالی وزارت بهداشت و رؤسای دانشگاه‌های علوم پزشکی و بیمارستان‌های دولتی بود. در این پژوهش از نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی برای انتخاب مصاحبه شوندگان استفاده شده است و جمعاً ۳۳ مصاحبه انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل داده بنیاد و برای مدل سازی از نگرش سیستمی استفاده گردید. همچنین برای آزمون مدل از مصاحبه‌های روایی سنجی استفاده گردید.
یافته‌ها: پس از ثبت داده‌های گردآوری شده و حذف مؤلفه‌های تکراری مصاحبه‌های اکتشافی و پیشینه تحقیق، ۱۱۵ گزاره شناسایی شد. پس از رمزگذاری باز، ۱۱۵ مفهوم تعریف گردید. در نهایت به وسیله رمزگذاری محوری و کدگذاری انتخابی، تعداد این ابعاد به ۹ مؤلفه (فرهنگ عمومی، ساختاری، اطلاع رسانی، کیفیت خط مشی، سبک و شیوه اجرا، قوانین و مقررات، تخصیص منابع، نیروی انسانی توانمند و محیط) رسید. این مؤلفه‌ها هر کدام دارای ابعاد و شاخص‌هایی بودند که در مجموع تعداد ۴۶ شاخص مرتبط با ارتقای ظرفیت اجرای سیاست‌های نظام سلامت شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: ارتقای کیفی اجرای سیاست‌های تدوین شده، در لایه‌های مختلف نظام سلامت کشور منجر به ایجاد فضای اعتماد متقابل بین نظام سلامت کشور و سطوح گوناگون جامعه هدف، افزایش انگیزه، تقویت روحیه همکاری، تشریک مساعی و کار گروهی در مجریان و فراهم آوردن زمینه‌های مطلوب برای بروز خلاقیت و نوآوری در اجرای سیاست‌ها، ارتقای شاخص‌های سلامت در جامعه و کسب اعتبار نظام سلامت کشور خواهد شد.
