جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای راهبردهای مدیریت
حسین علی احمدی جشفقانی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۹ )
چکیده
پس از شیوع کووید-۱۹، مطالعات زیادی به سرعت در سایت‌های تحقیقاتی و ادبیات علمی جهان منتشر گردیدند و برخی به تحلیل استراتژی‌های مدیریت کووید -۱۹ پرداختتند. این مطالعه به بررسی مقالات خارجی منتشره مربوط به راهبردهای پزشکی برای بیماری کووید-۱۹ پرداخته است. ۱۶ مقاله علمی انتخاب و با روش تحلیل محتوا بررسی شد و به کشف ۱۶ استراتژی پزشکی و ۳ راهبرد مدیریت کلان منجر شد. بررسی‌ها نشان داد عمده راهبردهای مطرح در مطالعات خارجی راهبردهای درمانی بوده و کمتر به راهبردهای مدیریتی کلان سلامت توجه شده است. در جدول ۱ راهبردهای درمان در مبارزه با کووید-۱۹ مطرح شده است.
بنابر مفاد جدول، مهمترین راهبردهای درمانی طرح‌شده در مطالعات بین المللی در دوران بیماری کووید -۱۹، شامل: یافتن روشهای جایگزین استاندارد تنفسی سنتی؛ انجام (و نه ترک) جراحی‌های گوارشی؛ تشخیص زودهنگام بیماری؛ تفکیک و معالجه بیماران تحت درمان دیالیز؛ تقویت مدیریت پرسنل پزشکی و پرستاری؛ ایجاد پروتکلهای جدید برای غربالگری؛ درمان تومور زنان طبق شرایط خاص؛ بازگشت به داروسازی بومی کشورها؛ تسریع در آزمایشات بالینی؛ تحول سیستماتیک در مدیریت سلامت؛ ایجاد تمرکز در بخش پرستاری اضطراری؛ تدوین راهبردهای کلان پزشکی در
استان؛ جلوگیری از شیوع کووید-۱۹ در بخش‌های بیمارستانی؛ بومی سازی تولید دارو؛ تولید تجهیزات شخصی برای تنفس دهی، بودند.
از آینده‌نگری برای حفظ منابع انسانی و تجهیزات درمان؛ شبیه سازی و کل گرائی در تدوین راهبردهای بهداشتی و پزشکی؛ عدم غفلت از سایر بیماری‌ها در دوران درگیری با کووید-۱۹، می توان به عنوان مهمترین راهبردهای عمومی مدیریت کلان سلامت برای کووید-۱۹ نام برد.
با توجه به تأثیرپذیری راهبردهای پزشکی از راهبردهای کلان و عمومی، پیشنهاد می‌شود برای مبارزه با کووید-۱۹ هم‌زمان راهبردهای عمومی مدیریت کلان و راهبردهای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با هم تنظیم و اعمال گردند.
بنابر مفاد جدول، مهمترین راهبردهای درمانی طرح‌شده در مطالعات بین المللی در دوران بیماری کووید -۱۹، شامل: یافتن روشهای جایگزین استاندارد تنفسی سنتی؛ انجام (و نه ترک) جراحی‌های گوارشی؛ تشخیص زودهنگام بیماری؛ تفکیک و معالجه بیماران تحت درمان دیالیز؛ تقویت مدیریت پرسنل پزشکی و پرستاری؛ ایجاد پروتکلهای جدید برای غربالگری؛ درمان تومور زنان طبق شرایط خاص؛ بازگشت به داروسازی بومی کشورها؛ تسریع در آزمایشات بالینی؛ تحول سیستماتیک در مدیریت سلامت؛ ایجاد تمرکز در بخش پرستاری اضطراری؛ تدوین راهبردهای کلان پزشکی در
استان؛ جلوگیری از شیوع کووید-۱۹ در بخش‌های بیمارستانی؛ بومی سازی تولید دارو؛ تولید تجهیزات شخصی برای تنفس دهی، بودند.
از آینده‌نگری برای حفظ منابع انسانی و تجهیزات درمان؛ شبیه سازی و کل گرائی در تدوین راهبردهای بهداشتی و پزشکی؛ عدم غفلت از سایر بیماری‌ها در دوران درگیری با کووید-۱۹، می توان به عنوان مهمترین راهبردهای عمومی مدیریت کلان سلامت برای کووید-۱۹ نام برد.
با توجه به تأثیرپذیری راهبردهای پزشکی از راهبردهای کلان و عمومی، پیشنهاد می‌شود برای مبارزه با کووید-۱۹ هم‌زمان راهبردهای عمومی مدیریت کلان و راهبردهای بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با هم تنظیم و اعمال گردند.
جدول ۱: راهبردهای درمان کشف شده از مطالعات خارجی کووید-۱۹ با روش تحلیل محتوا در نیمه اول سال ۲۰۲۰
| ایده پرداز | عنوان مطالعه | مفاد بحث | استراتژی |
|---|---|---|---|
| گیر و گیر (۱) | شرایط تنفسی در بیماری کووید-۱۹: ملاحظات مهم در مورد راهکارهای درمانی جدید برای کاهش مرگ و میر | راهکارهای درمانی جایگزین با استفاده از روشهای بالینی موجود مانند اکسیژن درمانی بیش از حد، انتقال گلبول‌های قرمز بسته شده خون یا درمان تحریک کننده اورتروپئوزیس | جستجو برای یافتن روشهای جایگزین نسبت به درمان‌های استاندارد تنفسی و تهویه برای درمان کووید-۱۹ |
| ژن و همکاران (۱) | استراتژی مدیریتی برای از سرگیری تشخیص منظم و درمان منظم در بخش جراحی دستگاه گوارش در هنگام شیوع بیماری کووید-۱۹ | منع سرایت کووید-۱۹ به بخش جراحی با تقویت غربال گری قبل از بیمارستان و کنترل بعد از عمل، محافظت از پرسنل و مدیریت | انجام (و نه ترک) جراحی‌های گوارشی با رعایت پروتکلهای بهداشتی در دوره کووید -۱۹ |
| بریونی و همکاران (۳) | کووید -۱۹ در دیالیز بیماران: راهبردهای پیشگیری و کنترل عفونت | بررسی اختلالات ناشی از کووید -۱۹ بر بیماران دیالیزی | تشخیص زود هنگام تفکیک و معالجه بیماران دیالیزی؛ تقویت مدیریت کارکنان پزشک و پرستار |
| شن و همکاران (۴) | روند غربالگری و استراتژی مدیریتی کووید-۱۹ برای بخش‌های مراقبت ویژه و اورژانس در بیمارستان کودکان | اثر مدیریت غربالگری استاندارد سرپایی در بیمارستان بر بهبود کارایی تشخیص و درمان و کاهش عفونت بیمارستانی | ایجاد پروتکل مدیریتی جدید برای غربالگری و تشخیص کووید -۱۹ |
| ژانگ و همکاران (۵) | استراتژی‌های مدیریتی برای بیماران مبتلا به بدخیمی زنان در هنگام شیوع کووید-۱۹ | بررسی راهکارهای مدیریتی بیماران مبتلا به تومورهای بدخیم زنان در هنگام شیوع و انتقال کووید-۱۹ | پیشگیری، کنترل و درمان تومور زنان طبق شرایط خاص آموزش کووید-۱۹ |
| لین و ژانگ (۶) | استراتژی خدمات مراقبت‌های دارویی برای داروسازان بالینی چینی در بیماری کووید-۱۹ | تبیین کاربردهای بالینی پزشکی چینی برای کووید -۱۹ | بازگشت به داروسازی بومی کشورها برای داروی کووید-۱۹ |
| لی و همکاران (۷) | آیا پیشگیری از مواجهه با کووید-۱۹ می‌تواند به عنوان یک استراتژی پاسخ شیوع در بیمارستان‌های مراقبت طولانی مدت در نظر گرفته شود؟ | بررسی موارد پیشنهادی برای داروی کووید-۱۹ و گزارش نتایج منفی همه آنها در کشورها | تکیه بر تسریع در آزمایشات بالینی برای دستیابی سریع به درمان بالینی |
| لی و همکاران (۸) | راهکارهای درمانی سندرم بودد-چیاری در دوره اپیدمی بیماری کووید -۱۹ | دسته بندی بیماران به دو دسته عادی و بیماران مبتلا به سندرم | تحول سیستماتیک در مدیریت برای درمان کووید -۱۹ |
| وانگ و همکاران (۹) | استراتژی‌های مدیریت اضطراری بخش پرستاری در نجات متمرکز بیماران مبتلا به بیماری کووید -۱۹ | خلاصه کردن مجموعه‌ای از استراتژی‌های مدیریت اضطراری بخش پرستاری در معالجه متمرکز بیماران مبتلا به بیماری کرونا | به روز کردن استراتژی‌های بخش پرستاری و ایجاد تمرکز در پرستاری اضطراری |
| ویلیام و همکاران (۱۰) | تأثیر کووید-۱۹ بر زمان درمان براکی تراپی و راهکارهای کاهش ریسک | چارچوب عمل و مدیریت بالینی براکی تراپی برای بیماران بدخیم زنان و زایمان، پستان و پروستات | تدوین راهبردهای کلان پزشکی در سطح استانی |
| لی و همکاران (۱۱) | استراتژی‌های مدیریت بخش سوختگی در طول بیماری همه گیر کووید ۱۹ | ارائه راهکار برای مدیریت بخش سوختگی در هنگام بیماری کووید-۱۹ یا عفونی تنفسی | جلوگیری از شیوع کووید-۱۹ در بخش‌های بیمارستانی |
| علی و آل حاربی (۱۲) | کووید-۱۹: بیماری، مدیریت، درمان و تأثیرات اجتماعی | درمان بیماران با داروی ترکیبی از داروهای ضد ویروسی و آزیترومایسین | بومی سازی تولید دارو برای درمان کووید-۱۹ |
| ربا و همکاران (۱۳) | نیاز فنوتیپ‌های متمایز ، به استراتژی‌های مختلف در مدیریت تنفسی شدید برای کووید-۱۹ | مدیریت تنفسی بیماران کووید-۱۹ قبل، حین و بعد از تهویه مکانیکی | تولید تجهیزات شخصی برای تنفس دهی به بیماران کووید-۱۹ |
| آینگار و همکاران (۱۴) | بعد از کووید-۱۹: برنامه ریزی استراتژی‌ها برای از سرگیری جراحی ارتوپدی - چالش‌ها و ملاحظات | تمرکز کشورها بر اکتفای به منابع خود مانند پرسنل و تجهیزات | دورنگری در حفظ منابع انسانی و تجهیزات برای درمان کووید-۱۹ |
| فرانکوم و همکاران (۱۵) | لارنگوسکوپی و برونکوسکوپی کودکان در بیماری کووید-۱۹: پروتکل مشترک ۴ مرکز برای بهبود ایمنی با مدیریت بعد از عمل و ایجاد چادر جراحی یک بار مصرف | بیان روشهای مختلف ایجاد چادر در اطراف بیمار برای کاهش آلودگی گسترده قطرات پراکنده و ذرات معلق در هوا | شبیه سازی و کل گرائی در تدوین راهبردهای بهداشتی و پزشکی کووید-۱۹ |
| آری (۱۶) | راهکارهای عملی برای تحویل ایمن و مؤثر داروهای معلق در هوا به بیماران مبتلا به کووید-۱۹ | رساندن داروهای خفیف هوازی شده به بیماران تحت مراقبت ویژه با محافظت از کارکنان | عدم غفلت از سایر بیماری‌ها در دوران درگیری با کووید-۱۹ |
عادل افتخاری، نجمه باقیان،
دوره ۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
دوره ۶، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۰ )
چکیده
سردبیر محترم
استفاده از سطوح مراقبت جایگزین یکی از شاخص‌‌های مدیریت عملکرد و پاسخگویی در بیمارانی است که به مراقبت حاد و طولانی مدت احتیاج ندارند (۱). در اوایل شیوع و همه گیری ویروس کرونا در کشور ایران، احداث نقاهتگاه‌‌ها با هدف استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت درمانی و رفع نیازهای مبتلایان بدون امکان قرنطینه خانگی راه‌اندازی شدند. با تمام تلاش‌‌هایی که در راستای ارائه خدمات بهداشتی و درمانی برای بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در نقاهتگاه‌‌ها در کشور ایران انجام گرفت، برای مدت زمان کوتاهی این مکان‌‌ها پابرجا ماند و به دلیل سردرگمی مسئولین در استان‌‌ها و عدم هزینه اثربخشی، استفاده از این مراکز ماندگار نبود. تدوین استانداردها و قوانین و مقررات یکسان جهت ابلاغ سراسری در کشور به منظور پیاده سازی مناسب نقاهتگاه‌‌ها، حائز اهمیت می‌باشد. در این گزارش، به منظور بهبود ارائه خدمات در نقاهتگاه‌‌ها، پیشنهادات در سه سطح کلان، میانی و اجرایی بیان می‌گردد.
استفاده از سطوح مراقبت جایگزین یکی از شاخص‌‌های مدیریت عملکرد و پاسخگویی در بیمارانی است که به مراقبت حاد و طولانی مدت احتیاج ندارند (۱). در اوایل شیوع و همه گیری ویروس کرونا در کشور ایران، احداث نقاهتگاه‌‌ها با هدف استفاده بهینه از امکانات و ظرفیت درمانی و رفع نیازهای مبتلایان بدون امکان قرنطینه خانگی راه‌اندازی شدند. با تمام تلاش‌‌هایی که در راستای ارائه خدمات بهداشتی و درمانی برای بیماران مبتلا به کووید ۱۹ در نقاهتگاه‌‌ها در کشور ایران انجام گرفت، برای مدت زمان کوتاهی این مکان‌‌ها پابرجا ماند و به دلیل سردرگمی مسئولین در استان‌‌ها و عدم هزینه اثربخشی، استفاده از این مراکز ماندگار نبود. تدوین استانداردها و قوانین و مقررات یکسان جهت ابلاغ سراسری در کشور به منظور پیاده سازی مناسب نقاهتگاه‌‌ها، حائز اهمیت می‌باشد. در این گزارش، به منظور بهبود ارائه خدمات در نقاهتگاه‌‌ها، پیشنهادات در سه سطح کلان، میانی و اجرایی بیان می‌گردد.
- سطح سیاستگذاری و کلان
تعریف هدف از ایجاد نقاهتگاه: به منظور راه اندازی نقاهتگاه‌‌های استاندارد، در ابتدا ارائه تعریف دقیق از نقاهتگاه توسط ستادهای اصلی مقابله با کووید ۱۹، ضروری به نظر می‌رسد به‌طوریکه پس از مشخص نمودن هدف، اهمیت امر متولی مدیریتی و اجرایی نقاهتگاه‌‌ها در مجموعه نظام سلامت بارز می‌شود.
مشخص شدن متولی اصلی نقاهتگاه‌‌ها: تدوین دستورالعمل‌‌ها و بخشنامه‌‌های مرتبط با نقاهتگاه و ابلاغ به استان‌‌ها توسط وزارت بهداشت (استاندارد نیروهای انسانی مورد نیاز، تعداد نیروی انسانی، پروتکل مشخص جذب نیروهای مردمی و داوطلبی، ارائه خدمات و غیره)
هماهنگی‌‌های درون بخشی و بین بخشی: از مهمترین فاکتورهای اثرگذار بر فعالیت‌‌های مشارکتی از جمله راه‌اندازی نقاهتگاه‌‌ها، مشارکت درون‌بخشی و برون‌بخشی می‌باشد که در قالب پروتکلهای مشخص، باید نقش هر سازمان و انتظارات از آن تعیین گردد تا تداخل وظایف و بی نظمی ایجاد نشود. ایجاد هماهنگی و مشارکت بین سازمان‌‌های استانداری، شهرداری، فرمانداری، نیروهای نظامی، انتظامی، شبکه بهداشت و درمان، مراکز بهداشت و بیمارستان‌‌ها در راه اندازی نقاهتگاه‌‌ها باید از ضروریات مدنظر سطوح کلان باشد.
تعریف و پررنگ نمودن نقش بیمه‌‌ها در پوشش هزینه‌‌های نقاهتگاه‌‌ها: با همکاری بیمه‌‌ها در پوشش هزینه‌‌های نقاهتگاه، انگیزه بیمارستان‌‌ها و استانداری و فرمانداری استان‌‌ها افزایش خواهد یافت.
تعریف سامانه فرماندهی حادثه: از مهمترین حوزه‌‌های ارتقاء نظام سلامت کشورها در زمینه مدیریت بحران، سامانه فرماندهی حادثه می‌باشد. نبود دستورالعمل مشخص و واحد در این خصوص از سوی وزارت بهداشت خود گاهاً زمینه ساز اختلاف نظر در زمینه راه اندازی و مدیریت نقاهتگاه‌‌ها بین حوزه‌‌های درمان و بهداشت شده است.
مشخص شدن متولی اصلی نقاهتگاه‌‌ها: تدوین دستورالعمل‌‌ها و بخشنامه‌‌های مرتبط با نقاهتگاه و ابلاغ به استان‌‌ها توسط وزارت بهداشت (استاندارد نیروهای انسانی مورد نیاز، تعداد نیروی انسانی، پروتکل مشخص جذب نیروهای مردمی و داوطلبی، ارائه خدمات و غیره)
هماهنگی‌‌های درون بخشی و بین بخشی: از مهمترین فاکتورهای اثرگذار بر فعالیت‌‌های مشارکتی از جمله راه‌اندازی نقاهتگاه‌‌ها، مشارکت درون‌بخشی و برون‌بخشی می‌باشد که در قالب پروتکلهای مشخص، باید نقش هر سازمان و انتظارات از آن تعیین گردد تا تداخل وظایف و بی نظمی ایجاد نشود. ایجاد هماهنگی و مشارکت بین سازمان‌‌های استانداری، شهرداری، فرمانداری، نیروهای نظامی، انتظامی، شبکه بهداشت و درمان، مراکز بهداشت و بیمارستان‌‌ها در راه اندازی نقاهتگاه‌‌ها باید از ضروریات مدنظر سطوح کلان باشد.
تعریف و پررنگ نمودن نقش بیمه‌‌ها در پوشش هزینه‌‌های نقاهتگاه‌‌ها: با همکاری بیمه‌‌ها در پوشش هزینه‌‌های نقاهتگاه، انگیزه بیمارستان‌‌ها و استانداری و فرمانداری استان‌‌ها افزایش خواهد یافت.
تعریف سامانه فرماندهی حادثه: از مهمترین حوزه‌‌های ارتقاء نظام سلامت کشورها در زمینه مدیریت بحران، سامانه فرماندهی حادثه می‌باشد. نبود دستورالعمل مشخص و واحد در این خصوص از سوی وزارت بهداشت خود گاهاً زمینه ساز اختلاف نظر در زمینه راه اندازی و مدیریت نقاهتگاه‌‌ها بین حوزه‌‌های درمان و بهداشت شده است.
- سطح میانی :
تخصیص نیروی انسانی:
بر اساس تجارب کوتاه مدت راه اندازی نقاهتگاه‌‌ها، مطابق با تخمین میانگین تعداد بیماران مبتلا در هر استان، به پزشک، پرستار، کارشناس بهداشت محیط، کارشناس تغذیه، روانشناس، نگهبان، نیروهای خدماتی مورد نیاز است. وجود نیروهای داوطلبی از جمله دانشجویان پرستاری و نیروهای هلال احمر کمک شایانی خواهد نمود و وجود پروتکل مشخص جذب نیروهای داوطلب مردمی، شیوه‌‌های آموزشی این گروه‌‌ها و چگونگی به‌کارگیری آنان امری مهم می‌باشد که سطح میانی باید در راستای تامین و اختصاص آن گام‌‌های لازم را بردارد.
تأمین فضای فیزیکی متناسب با شرایط بحرانی: فضاهای ورزشی، هتل‌‌ها، مراکز تجاری، نمایشگاهی به عنوان مکان‌‌های کاربردی برای نقاهتگاه‌‌ها، در نظر گرفته شد (۲, ۳). با توجه به اهمیت استقرار فضاهای فیزیکی نقاهتگاه‌‌ها، استفاده از روشهای مکان یابی بهینه حائز اهمیت می‌باشد. در جهت ایمنی ساختمان‌‌های منتخب برای نقاهتگاه‌‌ها، سنجش ارزیابی خطر و رفع مشکلات و نقاط آسیب پذیر نیز باید مدنظر مسئولین قرار بگیرد.
تجهیزات و تسهیلات: وجود اتاق احیای قلبی ریوی با تجهیزات شامل ترالی احیای قلبی ریوی، مانیتورینگ قلبی، پالس اکسی متر، ترمو اسکن، اکسیژن، دستگاه الکتروشوک، دستگاه نوار قلب، گلوکومتر در نقاهتگاه‌‌ها از ضروریات می‌باشد. تامین غذا، لباس، یخچال، امکانات زیستی، وسایل حفاظت فردی برای کارکنان و بیماران نیز باید توسط سطح میانی و شهر مربوطه، مدنظر قرار بگیرد.
تمهیدات لازم برای مستند سازی اطلاعات: مستند سازی و ثبت اطلاعات بیماران در سامانه‌‌های الکترونیکی در نقاهتگاه‌‌ها باید با دقت انجام شود و اطلاعات ارجاع و خدمات ارائه شده باید متصل به سامانه‌‌های بیمارستانی باشدکه هماهنگی‌‌های آن باید در سطح میانی انجام شود.
تدوین پروتکلهای مورد نیاز توسط سطح میانی: پروتکل و فرآیند چگونگی انتقال بیماران از نقاهتگاه به مراکز درمانی در صورت بدحال شدن بیمار و ضرورت هماهنگی کامل با اورژانس پیش بیمارستانی از جمله پروتکلهای راهنمای ضروری در جهت مدیریت نقاهتگاه‌‌ها می‌باشد.
بر اساس تجارب کوتاه مدت راه اندازی نقاهتگاه‌‌ها، مطابق با تخمین میانگین تعداد بیماران مبتلا در هر استان، به پزشک، پرستار، کارشناس بهداشت محیط، کارشناس تغذیه، روانشناس، نگهبان، نیروهای خدماتی مورد نیاز است. وجود نیروهای داوطلبی از جمله دانشجویان پرستاری و نیروهای هلال احمر کمک شایانی خواهد نمود و وجود پروتکل مشخص جذب نیروهای داوطلب مردمی، شیوه‌‌های آموزشی این گروه‌‌ها و چگونگی به‌کارگیری آنان امری مهم می‌باشد که سطح میانی باید در راستای تامین و اختصاص آن گام‌‌های لازم را بردارد.
تأمین فضای فیزیکی متناسب با شرایط بحرانی: فضاهای ورزشی، هتل‌‌ها، مراکز تجاری، نمایشگاهی به عنوان مکان‌‌های کاربردی برای نقاهتگاه‌‌ها، در نظر گرفته شد (۲, ۳). با توجه به اهمیت استقرار فضاهای فیزیکی نقاهتگاه‌‌ها، استفاده از روشهای مکان یابی بهینه حائز اهمیت می‌باشد. در جهت ایمنی ساختمان‌‌های منتخب برای نقاهتگاه‌‌ها، سنجش ارزیابی خطر و رفع مشکلات و نقاط آسیب پذیر نیز باید مدنظر مسئولین قرار بگیرد.
تجهیزات و تسهیلات: وجود اتاق احیای قلبی ریوی با تجهیزات شامل ترالی احیای قلبی ریوی، مانیتورینگ قلبی، پالس اکسی متر، ترمو اسکن، اکسیژن، دستگاه الکتروشوک، دستگاه نوار قلب، گلوکومتر در نقاهتگاه‌‌ها از ضروریات می‌باشد. تامین غذا، لباس، یخچال، امکانات زیستی، وسایل حفاظت فردی برای کارکنان و بیماران نیز باید توسط سطح میانی و شهر مربوطه، مدنظر قرار بگیرد.
تمهیدات لازم برای مستند سازی اطلاعات: مستند سازی و ثبت اطلاعات بیماران در سامانه‌‌های الکترونیکی در نقاهتگاه‌‌ها باید با دقت انجام شود و اطلاعات ارجاع و خدمات ارائه شده باید متصل به سامانه‌‌های بیمارستانی باشدکه هماهنگی‌‌های آن باید در سطح میانی انجام شود.
تدوین پروتکلهای مورد نیاز توسط سطح میانی: پروتکل و فرآیند چگونگی انتقال بیماران از نقاهتگاه به مراکز درمانی در صورت بدحال شدن بیمار و ضرورت هماهنگی کامل با اورژانس پیش بیمارستانی از جمله پروتکلهای راهنمای ضروری در جهت مدیریت نقاهتگاه‌‌ها می‌باشد.
- سطح اجرایی:
ارائه خدمات براساس پروتکلهای ابلاغی
- برنامه‌ریزی لازم جهت ارائه خدمات بر اساس همکاری‌‌های بین بخشی
- ایجاد بانک اطلاعاتی کامل از بیماران و وضعیت آنها
- پیگیری پس از ترخیص: پیگیری پس از ترخیص از جمله اقدامات رضایت بخش کادر اجرایی نقاهتگاه‌‌ها می‌تواند باشد.
- وجود امکانات تفریحی و سرگرمی جهت پایدار کردن حضور بیماران تا سپری شدن دوره نقاهت
قابلیت استفاده از اینترنت به منظور تماس‌‌های مجازی با سایر افراد خانواده در ارتقا سلامت روان آنها
| صفحه ۱ از ۱ |
پایگاه های مرتبط
کلمات کلیدی
نشریه, مجله علمی, مقاله علمی, مجله راهبردهای مدیریت در نظام سلامت, مجله مدیریت, مجله مدیریت سلامت, مجله مدیریت یزد, مجله مدیریت بهداشت و درمان, مجله مدیریت نظام سلامت, مجله راهبردهای مدیریت
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله راهبردهای مدیریت در نظام سلامت می باشد.
طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق
© 2025 CC BY-NC 4.0 | Management Strategies in Health System
Designed & Developed by : Yektaweb