دوره 7، شماره 4 - ( 1401 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 333-322 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IUMS.RREC.1396.9321532005
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hasani M, Abolghasem Gorji H, Ranaei A, Rezaee S, Niknam N. Challenges of Safety Culture in Educational and Medical Hospitals: A Qualitative Study in Tehran. Manage Strat Health Syst 2023; 7 (4) :322-333
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-581-fa.html
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-581-fa.html
حسنی مهدی، ابوالقاسم گرجی حسن، رعنایی اسعد، رضائی سروه، نیک‌نام نورالدین. چالش‌های فرهنگ ایمنی در بیمارستان‌های آموزشی درمانی: یک مطالعه کیفی در تهران. راهبردهای مدیریت در نظام سلامت. 1401; 7 (4) :322-333
دکتری مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی سلامت، پژوهشکده توسعه سلامت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کردستان، سنندج، ایران ، ranaei.a@iums.ac.ir
چکیده: (422 مشاهده)
زمینه و هدف: فرهنگ ایمنی پایه و قسمت غالب ایمنی بیمار بوده و به‌عنوان محور اصلی برنامه‌های ارتقای ایمنی و کیفیت خدمات در نظر گرفته می‌شود؛ هدف این مطالعه تبیین چالش‌های فرهنگ ایمنی در مراکز آموزشی درمانی ایران با رویکرد کیفی بود.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی در سال ۱۴۰۰ انجام گرفت. جامعه موردمطالعه افرادی بودند که سابقه ۵ سال مراقبت از بیماران یا کار در واحد ایمنی بیمار و کنترل کیفیت در مراکز آموزشی درمانی وابسته به یکی از دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران را داشتند. با نمونه‌گیری گلوله برفی و هدفمند و انجام مصاحبه عمیق و نیمه‌ساختارمند با ۲۵ مشارکت‌کننده، داده‌های مطالعه به اشباع رسید. برای تحلیل داده‌ها از رویکرد گرانهیم و لاندمن و جهت استحکام پژوهش از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد. فرایند کدگذاری و تحلیل داده‌های پژوهش هم‌زمان انجام گرفت؛ در پایان، مقولات و زیرمقولات استخراج‌شده، توسط مصاحبه‌شوندگان تائید گردید. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار MaxQDA ۱۰ انجام گرفت.
یافته‌ها: با تحلیل مصاحبه‌ها ۳۳۱ کد، ۷ مقوله و ۲۰ زیرمقوله استخراج شد. کم‌گزارش‌دهی خطاها، ضعف فرهنگ عدم سرزنش، مسائل مربوط به کارکنان، درک پایین از ایمنی بیمار، ضعف حمایت مدیریت از ایمنی بیمار، ضعف کار تیمی بین واحدها و فقدان ارتباطات باز سازمانی، مقولات اصلی یافت شده و مهم‌ترین چالش‌های فرهنگ ایمنی در مراکز آموزشی درمانی بودند.
نتیجه‌‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، تدوین برنامه‌های مدون و مستمر آموزشی، تقویت کار تیمی و ارتباطات و اتخاذ رویکردی جامع جهت افزایش حضور همه اعضای تیم درمان در فرایند گزارش‌دهی، تحلیل و اجرای برنامه‌های پیشگیری از خطا، از الزامات بهبود و ارتقای فرهنگ ایمنی و کیفیت خدمت‌رسانی به بیماران هستند.
روش پژوهش: این پژوهش از نوع رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی در سال ۱۴۰۰ انجام گرفت. جامعه موردمطالعه افرادی بودند که سابقه ۵ سال مراقبت از بیماران یا کار در واحد ایمنی بیمار و کنترل کیفیت در مراکز آموزشی درمانی وابسته به یکی از دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران را داشتند. با نمونه‌گیری گلوله برفی و هدفمند و انجام مصاحبه عمیق و نیمه‌ساختارمند با ۲۵ مشارکت‌کننده، داده‌های مطالعه به اشباع رسید. برای تحلیل داده‌ها از رویکرد گرانهیم و لاندمن و جهت استحکام پژوهش از معیارهای گوبا و لینکلن استفاده شد. فرایند کدگذاری و تحلیل داده‌های پژوهش هم‌زمان انجام گرفت؛ در پایان، مقولات و زیرمقولات استخراج‌شده، توسط مصاحبه‌شوندگان تائید گردید. تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار MaxQDA ۱۰ انجام گرفت.
یافته‌ها: با تحلیل مصاحبه‌ها ۳۳۱ کد، ۷ مقوله و ۲۰ زیرمقوله استخراج شد. کم‌گزارش‌دهی خطاها، ضعف فرهنگ عدم سرزنش، مسائل مربوط به کارکنان، درک پایین از ایمنی بیمار، ضعف حمایت مدیریت از ایمنی بیمار، ضعف کار تیمی بین واحدها و فقدان ارتباطات باز سازمانی، مقولات اصلی یافت شده و مهم‌ترین چالش‌های فرهنگ ایمنی در مراکز آموزشی درمانی بودند.
نتیجه‌‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، تدوین برنامه‌های مدون و مستمر آموزشی، تقویت کار تیمی و ارتباطات و اتخاذ رویکردی جامع جهت افزایش حضور همه اعضای تیم درمان در فرایند گزارش‌دهی، تحلیل و اجرای برنامه‌های پیشگیری از خطا، از الزامات بهبود و ارتقای فرهنگ ایمنی و کیفیت خدمت‌رسانی به بیماران هستند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
