دوره 3، شماره 2 - ( 1397 )
جلد 3 شماره 2 صفحات 152-144 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadi M, Dehghan A, Zare Mehrjardy M H, Karimi Zarchi M, Ghasemi F, Asadi L, et al . The Frequency and Causes of Dispatching High-Risk Pregnant Mothers from the Medical Centers to the Delivery Department of Yazd Shahid Sadoughi Hospital in 2011– 2015. Manage Strat Health Syst 2018; 3 (2) :144-152
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-185-fa.html
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-185-fa.html
محمدی مریم، دهقان علی، زارع مهرجردی محمد حسین، کریمی زارچی مژگان، قاسمی فاطمه، اسدی لیلا، و همکاران.. بررسی فراوانی و علل اعزام مادران باردار پرخطر از مراکز درمانی به بخش زایمان بیمارستان شهید صدوقی یزد از سال 1390 تا 1394. راهبردهای مدیریت در نظام سلامت. 1397; 3 (2) :144-152
مریم محمدی 
، علی دهقان ، محمد حسین زارع مهرجردی ، مژگان کریمی زارچی ، فاطمه قاسمی ، لیلا اسدی ، محمد باقر خانی* ، فرخنده ملک ثابت
، علی دهقان ، محمد حسین زارع مهرجردی ، مژگان کریمی زارچی ، فاطمه قاسمی ، لیلا اسدی ، محمد باقر خانی* ، فرخنده ملک ثابت
کارشناس ارشد پرستاری سالمندی، بیمارستان شهید صدوقی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی، یزد، ایران
چکیده: (2776 مشاهده)
زمینه و هدف: با روند افزایشی بارداری های پرخطر و نیاز به مراقبت بیشتر، اکثر مادران پرخطر برای درمان از مراکز درمانی به بیمارستان‌های سطوح بالاتر اعزام می شوند. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و علل اعزام مادران باردار پرخطر از مراکز درمانی به بخش زایمان بیمارستان شهید صدوقی یزد از سال 1390 تا 1394 بود.
روش پژوهش: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای مقطعی است. جامعه پژوهش تمام مادران باردار پرخطر، که از نیمه دوم سال 1390 تا نیمه اول 1394 از مراکز درمانی استان یزد به اتاق زایمان بیمارستان شهید صدوقی اعزام شده اند، بودند. روش نمونهگیری سرشماری، ابزار گردآوری اطلاعات پرونده بیماران ارجاعی در بایگانی بیمارستان و حجم نمونه 179 نفر بود. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS 20 و با آمار توصیفی توزیع فراوانی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی مادران 2/0 ± 27/7 سال، اکثراً خانه دار (96/4 درصد)، شکم اول (39/9 درصد) و پره ترم (88/7 درصد) بودند. علل مادری و جنینی اعزام به‌ترتیب 55/2 و 44/8 درصد بود. بیشترین علل مادری، پره اکلامپسی (24/0 درصد) و جنینی، زایمان زودرس (21/8 درصد) بود. 66/0 درصد مادران پس از درمان طبی مرخص شدند. فراوانی سزارین 34/1 و زایمان طبیعی 22/9 درصد بود.
نتیجه گیری: بیشترین علت اعزام مادران عدم دسترسی به امکانات و پره اکلامپسی و زایمان زودرس بود. آموزش مادران پرخطر جهت پیشگیری از بارداری و مراقبت های منظم در خصوص بارداری های پرخطر و تجهیزکردن بیمارستان های شهرستانی به امکاناتی از جمله تخت مراقبت ویژه نوزادان، تجهیز بخش بارداری پرخطر و نیروی انسانی ماهر در رشته تخصص زنان و بی هوشی می تواند نقش مهمی در کاهش اعزام ها، حفظ سلامت مادر و جنین و کاهش بار مالی درمان داشته باشد.
روش پژوهش: پژوهش حاضر، مطالعه‌ای مقطعی است. جامعه پژوهش تمام مادران باردار پرخطر، که از نیمه دوم سال 1390 تا نیمه اول 1394 از مراکز درمانی استان یزد به اتاق زایمان بیمارستان شهید صدوقی اعزام شده اند، بودند. روش نمونهگیری سرشماری، ابزار گردآوری اطلاعات پرونده بیماران ارجاعی در بایگانی بیمارستان و حجم نمونه 179 نفر بود. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS 20 و با آمار توصیفی توزیع فراوانی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که میانگین سنی مادران 2/0 ± 27/7 سال، اکثراً خانه دار (96/4 درصد)، شکم اول (39/9 درصد) و پره ترم (88/7 درصد) بودند. علل مادری و جنینی اعزام به‌ترتیب 55/2 و 44/8 درصد بود. بیشترین علل مادری، پره اکلامپسی (24/0 درصد) و جنینی، زایمان زودرس (21/8 درصد) بود. 66/0 درصد مادران پس از درمان طبی مرخص شدند. فراوانی سزارین 34/1 و زایمان طبیعی 22/9 درصد بود.
نتیجه گیری: بیشترین علت اعزام مادران عدم دسترسی به امکانات و پره اکلامپسی و زایمان زودرس بود. آموزش مادران پرخطر جهت پیشگیری از بارداری و مراقبت های منظم در خصوص بارداری های پرخطر و تجهیزکردن بیمارستان های شهرستانی به امکاناتی از جمله تخت مراقبت ویژه نوزادان، تجهیز بخش بارداری پرخطر و نیروی انسانی ماهر در رشته تخصص زنان و بی هوشی می تواند نقش مهمی در کاهش اعزام ها، حفظ سلامت مادر و جنین و کاهش بار مالی درمان داشته باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
