دوره 6، شماره 2 - ( 1400 )
جلد 6 شماره 2 صفحات 82-80 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Goudarzi R, Kalavani K. The Economic Impact of COVID-19 on Various Areas of Health. Manage Strat Health Syst 2021; 6 (2) :80-82
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-450-fa.html
URL: http://mshsj.ssu.ac.ir/article-1-450-fa.html
گودرزی رضا، کلوانی خلیل. تاثیر اقتصادی کوید-19 بر حوزه های مختلف سلامت. راهبردهای مدیریت در نظام سلامت. 1400; 6 (2) :80-82
دانشجوی دکتری مدیریت خدمات بهداشتی درمانی، گروه مدیریت، سیاستگذاری و اقتصاد سلامت، دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمان، کرمان، ایران ، modirtbzmed@gmail.com
چکیده: (1450 مشاهده)
اثرات پاندمی کوید-19 فراتر از بهداشت عمومی است به‌طوریکه علاوه بر سلامت جسمی افراد، اقتصاد خانواده‌ها، دولت‌ها و مراکز درمانی و صنعت بیمه را نیز تحت تأثیر قرار داده است؛ اگرچه دولت‌ها در تلاش برای مهار این بیماری هستند اما با تعطیلی یا تعدیل بسیاری از شغل‌ها و در نتیجه افزایش بیکاری، اقتصاد جهانی به یکی از عمیق‌ترین رکودهای اقتصادی عصر حاضر نزدیک شده است. با افزایش بیکاری و یا کاهش درآمد، بسیاری از افراد مجبور می‌شوند به مرور زمان از بیمه‌های درمانی خارج شوند. در واقع بیماری کوید-19 تاثیرات مخربی بر اقتصاد سلامت خانواده‌ها و جوامع گذاشته است (1-3). مهمترین تحولات اقتصادی پیش بینی شده ناشی از این بیماری در بازه کوتاه مدت (1-2 سال) و بلند مدت (5 سال) در قالب 4 حوزه اصلی سلامت که شامل جامعه، مراکز درمانی، بیمه ها و خانوار است قابل بررسی می‌باشد:
جامعه: به دنبال شیوع بیماری کوید-19، درآمد ناخالص ملی کشورها به شدت کاهش یافته و در کوتاه مدت، سهم بهداشت و درمان از GDP (Gross Domestic Product) کم خواهد شد. از طرف دیگر هزینه‌های جدیدی برای درمان بیماران کوید-19 به‌وجود آمده است و همچنین بسیاری از بیماران غیراورژانسی با توجه به آلوده بودن بیمارستان‌ها یا پذیرش نمی‌شوند یا تمایل به پذیرش ندارند که این امر باعث می‌شود در آینده به درمان‌های طولانی‌تر و پیچیده‌تری به دلیل پیشرفت بیماری نیاز پیدا کنند. در بلند مدت اگرچه دولت‌ها به دنبال جبران خسارتهای ناشی از این بیماری خواهند بود و به مرور زمان به سمت ثبات، پیش خواهند رفت ولی تا زمان رسیدن به وضع مطلوب، زمان بیشتری لازم خواهد بود (3،4).
بیمارستان‌ها: شرایط به‌وجود آمده در اثر کووید-19 باعث کاهش چشمگیر درصد بستریهای الکتیو در بیمارستان‌ها شده است و درآمد آن‌ها را در کوتاه مدت کاهش داده است. تداوم این شرایط می‌تواند منجر به ورشکستگی بیمارستان‌های خصوصی نیز شود. در بلند مدت و پس از اتمام این بیماری، بیمارستان‌ها با صف‌های طویل برای دریافت خدمات درمانی روبهرو خواهند شد و این مراکز رشد اقتصادی قابل توجهی را تجربه خواهند کرد. البته نحوه مدیریت مراکز درمانی و چگونگی ارائه خدمات چالش مهمی در این خصوص خواهد بود (5).
بیمه‌ها: به نظر می‌رسد در شرایط کنونی، وضعیت اقتصادی بیمه‌ها در کوتاه مدت، به دلیل مراجعه کم بیماران غیراورژانسی جهت دریافت خدمات سلامت بهتر شده باشد اما در بلند مدت، تقاضای زیادی برای دریافت خدمات درمانی پس از اتمام این شرایط به‌وجود خواهد آمد که نیاز به مدیریت و برنامه ریزی خاصی دارد. همچنین در بلندمدت احتمالاً شاهد بدهی برخی صندوق‌های بیمه‌ای نیز خواهیم بود؛ به عبارت دیگر با افزایش بیکاری و یا کاهش درآمد، بسیاری از افراد مجبور می‌شوند به مرور زمان از بیمه‌های درمانی خارج شوند (3).
خانوار: خانوارها در دو گروه قابل بررسی هستند؛ گروه اول خانوارهایی که در این پاندمی اعضای خانواده خود را از دست داده‌اند و گروه دوم خانوارهایی که سالم ماندند یا فقط بیمار شدند. برای گروه اول در کوتاه مدت، افزایش هزینه‌های سلامت به دلیل بستری افراد خانواده در بیمارستان و هزینه‌های مربوط به فوت آن‌ها رخ می‌دهد با توجه به اینکه مرگ ناشی از این بیماری اغلب در افراد مسن (افرادی که مولد اقتصادی نیستند و هزینه‌های سلامت بالایی دارند) اتفاق میافتد لذا در بلند مدت کاهش هزینه‌های سلامت در این گروه از خانوارها را شاهد خواهیم بود. در خصوص گروه دوم اگرچه هزینه‌های اقتصاد سلامت در کوتاهمدت کاهش یافته ولی در بلند مدت به دلیل کاهش تحرک افراد (چاقی) و نیز افزایش ترس، نگرانی و استرس‌های ناشی از این بیماری، هزینه‌های سلامت این گروه افزایش خواهد یافت. به طور کلی با توجه به بزرگ بودن گروه دوم و بالا بودن هزینه‌های سلامت آن‌ها نسبت به گروه اول، در بلند مدت، هزینه‌های سلامت خانوارها بیشتر خواهد شد (6).
اگرچه تلاش‌های زیادی برای مبارزه با پاندمی کوید-19 در ابعاد مختلف انجام می‌شود اما به‌نظر می‌رسد توجه به تغییرات اقتصادی ناشی از این بیماری در حوزه‌های مختلف سلامت بسیار ضروری است. تهدیدهای اقتصادی زیادی ناشی از این بیماری برای همه کشورها قابل پیشبینی می‌باشد و مدیران و سیاستگذاران باید اقدامات فوری برای جلوگیری از نتایج مخرب اتخاذ کنند و مقررات دقیق‌تری در حوزه اقتصاد سلامت در خصوص بیمه‌ها و قیمت‌های مراقبت‌های سلامت تعیین کنند.
جامعه: به دنبال شیوع بیماری کوید-19، درآمد ناخالص ملی کشورها به شدت کاهش یافته و در کوتاه مدت، سهم بهداشت و درمان از GDP (Gross Domestic Product) کم خواهد شد. از طرف دیگر هزینه‌های جدیدی برای درمان بیماران کوید-19 به‌وجود آمده است و همچنین بسیاری از بیماران غیراورژانسی با توجه به آلوده بودن بیمارستان‌ها یا پذیرش نمی‌شوند یا تمایل به پذیرش ندارند که این امر باعث می‌شود در آینده به درمان‌های طولانی‌تر و پیچیده‌تری به دلیل پیشرفت بیماری نیاز پیدا کنند. در بلند مدت اگرچه دولت‌ها به دنبال جبران خسارتهای ناشی از این بیماری خواهند بود و به مرور زمان به سمت ثبات، پیش خواهند رفت ولی تا زمان رسیدن به وضع مطلوب، زمان بیشتری لازم خواهد بود (3،4).
بیمارستان‌ها: شرایط به‌وجود آمده در اثر کووید-19 باعث کاهش چشمگیر درصد بستریهای الکتیو در بیمارستان‌ها شده است و درآمد آن‌ها را در کوتاه مدت کاهش داده است. تداوم این شرایط می‌تواند منجر به ورشکستگی بیمارستان‌های خصوصی نیز شود. در بلند مدت و پس از اتمام این بیماری، بیمارستان‌ها با صف‌های طویل برای دریافت خدمات درمانی روبهرو خواهند شد و این مراکز رشد اقتصادی قابل توجهی را تجربه خواهند کرد. البته نحوه مدیریت مراکز درمانی و چگونگی ارائه خدمات چالش مهمی در این خصوص خواهد بود (5).
بیمه‌ها: به نظر می‌رسد در شرایط کنونی، وضعیت اقتصادی بیمه‌ها در کوتاه مدت، به دلیل مراجعه کم بیماران غیراورژانسی جهت دریافت خدمات سلامت بهتر شده باشد اما در بلند مدت، تقاضای زیادی برای دریافت خدمات درمانی پس از اتمام این شرایط به‌وجود خواهد آمد که نیاز به مدیریت و برنامه ریزی خاصی دارد. همچنین در بلندمدت احتمالاً شاهد بدهی برخی صندوق‌های بیمه‌ای نیز خواهیم بود؛ به عبارت دیگر با افزایش بیکاری و یا کاهش درآمد، بسیاری از افراد مجبور می‌شوند به مرور زمان از بیمه‌های درمانی خارج شوند (3).
خانوار: خانوارها در دو گروه قابل بررسی هستند؛ گروه اول خانوارهایی که در این پاندمی اعضای خانواده خود را از دست داده‌اند و گروه دوم خانوارهایی که سالم ماندند یا فقط بیمار شدند. برای گروه اول در کوتاه مدت، افزایش هزینه‌های سلامت به دلیل بستری افراد خانواده در بیمارستان و هزینه‌های مربوط به فوت آن‌ها رخ می‌دهد با توجه به اینکه مرگ ناشی از این بیماری اغلب در افراد مسن (افرادی که مولد اقتصادی نیستند و هزینه‌های سلامت بالایی دارند) اتفاق میافتد لذا در بلند مدت کاهش هزینه‌های سلامت در این گروه از خانوارها را شاهد خواهیم بود. در خصوص گروه دوم اگرچه هزینه‌های اقتصاد سلامت در کوتاهمدت کاهش یافته ولی در بلند مدت به دلیل کاهش تحرک افراد (چاقی) و نیز افزایش ترس، نگرانی و استرس‌های ناشی از این بیماری، هزینه‌های سلامت این گروه افزایش خواهد یافت. به طور کلی با توجه به بزرگ بودن گروه دوم و بالا بودن هزینه‌های سلامت آن‌ها نسبت به گروه اول، در بلند مدت، هزینه‌های سلامت خانوارها بیشتر خواهد شد (6).
اگرچه تلاش‌های زیادی برای مبارزه با پاندمی کوید-19 در ابعاد مختلف انجام می‌شود اما به‌نظر می‌رسد توجه به تغییرات اقتصادی ناشی از این بیماری در حوزه‌های مختلف سلامت بسیار ضروری است. تهدیدهای اقتصادی زیادی ناشی از این بیماری برای همه کشورها قابل پیشبینی می‌باشد و مدیران و سیاستگذاران باید اقدامات فوری برای جلوگیری از نتایج مخرب اتخاذ کنند و مقررات دقیق‌تری در حوزه اقتصاد سلامت در خصوص بیمه‌ها و قیمت‌های مراقبت‌های سلامت تعیین کنند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
