استاد، گروه مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران، تهران، ایران ، mousakhani.m@gmail.com
متن کامل [PDF 1388 kb]
(568 دریافت)
|
چکیده (HTML) (1330 مشاهده)
متن کامل: (280 مشاهده)
چکیده:
زمینه و هدف: در کشورهای توسعهیافته، یکی از هدفهای مهم سیاستگذاران اقتصادی ارتقای کیفیت، استاندارد و سطح رفاه زندگی در جامعه است. هدف این پژوهش ارائه الگویی است که منجر به ارتقای کیفی رفاه عمومی در نظام حکمرانی کشور گردد.
روش پژوهش: مطالعه حاضر پژوهشی ترکیبی (کیفی-کمی) است که در سال 1399 انجام گرفت. برای جمعآوری دادهها در بخش کیفی، از مصاحبههای اکتشافی بر مبنای تحلیل تم و در بخش کمی از پرسشنامه استفاده شد. تجزیه و تحلیل بخش کیفی با استفاده از نرمافزار MAXQDA 18 و در بخش کمی از نرمافزارهای SPSS 22 و Smart PLS 2 انجام گردید. جامعه در روش کیفی شامل خبرگان و صاحبنظران حوزه سیاستگذاری و رفاه اجتماعی بود و از نمونهگیری هدفمند و گلولهبرفی استفاده شد که جمعاً 18 مصاحبه انجام شد. جامعه آماری در روش کمی 150 نفر از مدیران وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بودند که براساس فرمول کوکران (108) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند.
یافتهها: در بخش کیفی بعد از ثبت دادههای ناشی از مصاحبهها، 99 شاخص اولیه شناسایی شد. پس از کدگذاری به روش تحلیل تم، 69 شاخص، 8 بُعد (سرمایه اجتماعی؛ سیاستها و خطمشیگذاری عمومی؛ محیط داخلی و بینالمللی؛ مشارکت و مدیریت عمومی؛ شفافسازی در اداره امور؛ امنیت اجتماعی؛ سلامت اجتماعی؛ کیفیت حکمرانی رفاهعمومی) و 5 مؤلفه (عوامل علّی، مداخلهای، زمینهای، راهبردها و پیامدها) تایید گردید و به ایجاد مدل حکمرانی رفاه عمومی بر مبنای تحلیل تم منجر شد. نتایج بخش کمی نشان داد، ابعاد سیاستها وخطمشیگذاری عمومی و سرمایه اجتماعی بر ابعاد محیط داخلی و بینالمللی، مشارکت و مدیریت عمومی و همچنین بُعد شفافسازی در اداره امور تأثیر دارند. همچنین بر ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی تاثیرگذارند و ابعاد امنیت اجتماعی و سلامت اجتماعی نیز بر کیفیت حکمرانی رفاه عمومی تأثیر میگذارند.
نتیجهگیری: از الزامات استقرار و بهبود شرایط حکمرانی رفاه عمومی در ایران توجه به 8 بُعد و 69 شاخص استخراج شده در این مدل خواهد بود.
واژگان کلیدی: خط مشیگذاری عمومی، رفاه عمومی، حکمرانی رفاه عمومی
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي دریافت: 1400/8/30 | انتشار: 1400/12/25